De weg die ik heb afgelegd is er een van me ‘anders’ voelen. Mijn gevoeligheid heeft gemaakt dat ik me in de maatschappij niet op mijn plek voelde en ik heb mijn hele leven gezocht naar een plaats waar ik me thuis voelde. Dit, gecombineerd met een sterk innerlijk weten dat vaak ongepast leek in mijn omgeving, zorgde voor een lage zelfwaardering en veel verwarring.

In 2012 kreeg ik de ingeving om met mezelf te trouwen en dit was een omkeerpunt. Dit was het begin van het vinden van de eenheid en waardering in mezelf en niet buiten me.

Mijn gevoeligheid heb ik met vallen en opstaan leren inzetten om mezelf te zijn in plaats van me enkel aan te passen en af te stemmen op de ander. En nu sta ik op een punt dat ik kan gaan genieten van wie ik ben en dat ik mijn kwaliteiten bewust kan inzetten om anderen te begeleiden op hun weg. De oneindige weg van je steeds meer thuis voelen in wie je bent: jezelf te zijn.